Cha-cha-cha

In het begin der jaren vijftig begonnen meerdere Cubaanse componisten de Danzón te spelen met een licht gewijzigd ritme. Enrique Jorrín, componist, violist en directeur van het Cubaanse dansorkest 'América' uit Havana creëerde een eenvoudig te dansen versie door de gezongen melodie en de gespeelde muziek iets van elkaar los te koppelen. Hij maakte van de vierde tel een gesyncopeerde tel, waardoor het klonk als een slow-mambo. Maar de gezongen melodie doet dat niet. Het eerste deel van zijn 'La engañadora' uit 1951 wordt algemeen aanzien als de voorvader van de chachacha. (Het tweede deel is mambo). De chachacha werd eerst ook wel neodanzón en triple-mambo genoemd. Later werd de uitvoering iets aangepast tot de huidige dans ontstond: de chachacha, genoemd naar het geluid dat de zij-sluit-zij-pasjes in het basisfiguur maken op de vloer. De dans werd in het Europese wedstrijdcircuit in 1953 geïntroduceerd door de beroemde franse danser Pierre Jean Phillip Zurcher Margolie ('Monsieur Pierre') die in Londen een dansschool had.